26,065,2010 (panpiotar)

კოკა-კოლას ვსვავდი და ვიღაც გოგოს ვეფერებოდი. შავ კარებზე თეთრად არის დაწერილი ციფრები და იმდენად დიდი გლაზოკი აქვს, რომ ფარდა გვაქვს ცამოფარებული.რაღაც გველისტავიანი ქანქარა წიკწიკებს. მომაბეზრებელ ხმებს გამოცემს. გული შემიწუხდა. გოგომ ისევ მაკოცა და სიმშვიდე დამიბრუნდა. სიამოვნების ბურუსში ვიძირებოდი, მაგრამ გველისთავიანი ქანქარა ისევ ტვინს ტყნავს. გამეღვიძა. ჩემნს სახლში დაკუდული სამი საათი დილის სიჩუმეში ერთ დიდ მონსტრად გადაიცა და საშინელ ხმას გა,მოსცემს წამი ინტერვალში. ამ დამპალ ხმას დღისით ვერ შეამჩნევ. დილით ადრე კი ტვინს ისე მოგიტყნავს, რომ იმის ტრაკიც აღარ გაქვს ადგე და სათითაოდ გადაყაროპ ფანჯრიდან. ვიხრები და ვცდილობ გოგოს კანზე ვუსუნო, რატომრაც ოგნია, რომ მისი სხეულის სუნი დამაწყნარებს. ორივე ოფლში ვცურავთ. სუნი ვიგრძენი, თითქმის ჩემნაირი აქვს. ორივე ერთად "პარფიუმერის ოცნებაა" ვეუბნები. კიდევ ერთხელ გამეღვიძა.